Patronen doorbreken, hoe doe je dat?

Als perfectionismecoach ben ik heel veel bezig met patronen doorbreken. Perfectionisme is een heel vermoeiend patroon dat zo ingesloten zit in onszelf dat het heel moeilijk is om een ander patroon aan te leren. Ik vergelijk het altijd metaforisch met wegen in ons brein. Perfectionisme is een snelweg die we zo goed kennen dat we er op automatische piloot door rijden. Nieuw patroon aanleren is vergelijkbaar met een nieuwe weg maken die er nog niet is. We moeten dus eerst een weg creëren en dat gaat enkel door geregeld op dat nieuwe weggetje te lopen i.p.v. die snelweg. Dat is spannend want het is onduidelijk waarnaar dat weggetje je gaat leiden. De neiging om dus via de snelweg te gaan is heel groot. Je kan enkel leren dat andere weggetje te nemen door je bewust te worden van de ingesleten patronen die je telkens langs de snelweg doen rijden en die in vraag te stellen. Deze patronen zijn er gekomen door onze socialisatie: de opvoeding van onze ouders, de school en de verwachtingen van de maatschappij. Ze geven ons richting over wat wel en niet hoort, hoe je moet leven, hoe je er moet uitzien, hoe je huis moet ingericht zijn, ...

Het is wel eens interessant om deze gedachten te leren in vraag te stellen. Want een heleboel dingen die we doen, doen we vaak om te voldoen aan al die verwachtingen in ons hoofd. Door de vraag te stellen 'waarom doe ik dit?' krijg je wat meer inzicht in je sturingsmechanismen vanuit je socialisatie en zou het wel eens kunnen zijn dat je er niet meer mee akkoord bent.

bv. IK MOET ER ALTIJD VOOR ZORGEN DAT MIJN HUIS NETJES IS. Waarom doe ik dit?

Omdat ik aan de buitenwereld wil laten zien dat ik ordelijk ben en alles onder controle heb.

Interessant inzicht toch dat je in vraag kan stellen want waarom wil ik dit overbrengen? Komt er dagelijks iemand kijken of ik mijn huis op orde heb? Beoordelen mensen mij op basis van mijn ordelijk huis?

Door wat bewuster stil te staan bij deze automatische dingen wie we allemaal dagelijks doen, kan je patronen die vermoeiend zijn, die niet meer bij je passen, kortom die je beu bent, veranderen en bouwen aan je nieuwe weggetje dat je zal leiden naar de persoon die je zelf wil zijn, los van de wegen die anderen je hebben proberen aan te leren. Klinkt mooi toch?